روز دوم خرداد هم آمد و گذشت . دوم خرداد برای هم سن وسال های من روز خاصی است . چه دغدغه ها و دلهره هایی که برای آن تحمل نشد . چه زحماتی که برای به بار نشستنش کشیده نشد . دوم خرداد صرف نظر از تمام کم و کاستی ها ، فرصت سوزیها و برخی تندرویها هنوز هم که هنوز است با وجود جو و فضای خاصی که هم اکنون حاکم است اثرات و نتایج خاص خودش را دارد . و این انکار ناپذیر است . با اینکه خاتمی در آن ایام همچون شهابی در دل تاریکی درخشید و رفت اما هنوز هم امید دیدار مجددش در دل بسیاری زنده است . استقبال پرشور مردم و بخصوص جوانان در بازدیدهای خاتمی که از شهرها و اماکن دیگر همچون نمایشگاه کتاب ، مؤید این عقیده است . امید که روزی دیگر آن حماسه را بتوان رقم زد البته با این امید که با نگاهی به گذشته به رفع اشکالات و برخی کاستی ها نیز پرداخت شده باشد.

  

 

سوم خرداد روزی است که خرمشهر به دست جوانان این مرز و بوم از چنگان نیروهای عراقی آزاد شد . واقعا چه کسی فکرش را میکرد که این جوانان بتوانند در برابر دشمن تا بن دندان مسلح پیروز از میدان خارج شوند . اما افسوس که باوجودی که اعراب و عربستان حاضر شده بودند غرامت جنگ را بپردازند اما عده ای بر طبل جنگ کوبیدند و راه قدس را از کربلا دیدند . اگر چنین اصراری نمی بود شاید اکنون این مرز و بوم سرنوشتی دیگر داشت .